مهندسی و حل مساله ایران
پنجم اسفند ماه به یاد دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیرالدین طوسی با عنوان روز مهندس نامگذاری شده است. به همین مناسبت دکتر عباس آخوندی، رییس شورای عالی کانون یادداشتی را به رشته تحریر درآورده که در متن خبر میخوانید.
پایگاه اطلاع رسانی کانون فنی:
پنجم اسفند ماه به یاد دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیرالدین طوسی با عنوان روز مهندس نامگذاری شده است. روزی که یادآور نقش بزرگ مهندسان در آبادانی یک کشور است به ویژه مهندسان فنی که در این عرصه پیشرو بوده و هستند و در هر نقطه از ایرانزمین یادگاری نیکو از تلاش خود به جا گذاشتهاند.
به همین مناسبت دکتر عباس آخوندی، رییس شورای عالی کانون یادداشتی را به رشته تحریر درآورده که در پی میخوانید.
مهندسی و حل مساله ایران
عباس آخوندی، 5اسفندماه1398
روز مهندس را به تمام همکاران عزیز تبریک میگویم و این روز را گرامی میدارم. مهندسی یعنی حل مساله. تا پیش از آنکه مدرکگرایی و تولید انبوه مدرک در کشور رسم شود، مهندسان از مجرای حل مساله، آموزش مهندسی میدیدند. آنان یاد میگرفتند که فرضهای نخستین هر مسالهای را درک کنند و محدودیتهای محیط هر مساله را بفهمند. مهندسان به دلیل نوع تربیتی که دریافت میکردند، بسیار بیش از حل مسالههای تکنیکی، در شناخت مسالههای محیط زندگیشان اعم از محیط زیست و یا محیط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و حتی فرهنگی نیز حساس بودند. از همینرو، مهندسان بزرگترین ونامدارترین سیاستمداران و توسعهگران را به ایران تقدیم کردهاند. ولی، از آن زمان که فرآیندهای تولید انبوه مدرک مهندسی در کشور باب شد، مهندسان بهجای آنکه بخشی از حل مساله باشند، تبدیل به بخشی از مساله شدند. تا جایی که شوربختانه، فساد به حدی در نظام مهندسی ساختمان گسترش یافت که مایه شرم مهندسان حرفهای و وفادار به اخلاق مهندسی و توسعه ایران شد.
راهکار، هنوز هم بازگشت به سنت مهندسی، شناخت مساله و حل آن است. اکنون در شرایطی که کشور در حضیض سرمایه اجتماعی است، تا حدیکه مردمان حتی در جریان رویارویی با ویروس کرونا نمیتوانند به سخن یکدیگر و مشخصا دولت به مفهوم عام آن، یعنی حکومت اعتماد کنند، موجودیت پدیداری به عنوان ایران و تمدن ایرانی در معرض خطر است. به عنوان یک مهندس و همچنین بهعنوان رییس شورای عالی کانون مهندسین فارغالتحصیل دانشکده فنی دانشگاه تهران از تمام همکاران و مهندسان ایران در خواست میکنم که به ایران بیاندیشیم. شرایط نامساعد ما را خسته نکند. ما مهندسان در کنار دیگران باید مساله ایران را بفهمیم و برای حل آن راهکار پیداکنیم. به قول مولانا:
تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نهای هزاری تو چراغ خود برافروز
که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز
افزون بر این، توسعه مهندسی نیز در حالتی بهتر از شرایط عمومی نیست. شاید هم نامناسبتتر باشد. امضافروشان همچنان، دارای موقعیت ارتباط سیاسی مستحکم هستند. در حال حاضر، نه تنها نشانهای بر تضعیف این جریان در محیط سیاسی کشور دیده نمیشود که معکوس آن را از خلال انتخابات مجلس شورای اسلامی یازدهم میتوان دید. در این باره پیش از این مکرر نوشتهام. از همین روی، در اینجا تنها به آدرس دو نوشته اکتفا (نوشته نخست) (نوشته دوم) میکنم. به هر روی، توسعه مهندسی حرفهای، مساله همه مهندسان است و هر مهندسی وظیفه دارد تا درباره آن بیاندیشد. امیدوارم که بتوانیم امر مهندسی را در محیط حرفهای مهندسی و در چارچوب توسعه ایران مورد ارزیابی قرار دهیم و به صورت موثر در توسعه مهندسی ایران نقشآفرینی کنیم.