زندگی مردم در سراسر جهان دستخوش تغییر قرار گرفته است. رهبران جهان و میلیون ها شهروند با بزرگترین چالش زندگی خود مواجه شدهاند. پاندمی کووید- 19 نه تنها سیستم های بهداشت و سلامت را به مخاطره انداخته، بلکه معاش شهروندان و ثبات اقتصادی را نیز با مشکل مواجه کرده است.

شوکی که از اقدامات مقابله ای با ویروس، به زندگی و معاش مردم وارد شده، شاید طی 100 سال اخیر بی سابقه بوده است. اگر انتشار ویروس متوقف نشود، افراد بسیاری جان خود را از دست خواهند داد. اگر اقدامات برای متوقف کردن این پاندمی خسارت شدید به شبکه های اقتصادی و اجتماعی وارد کند، مردم رنج های بزرگی را در بلند مدت و میان مدت تجربه خواهند کرد.

جهان باید به طور همزمان در هر دو این جبهه ها فعالیت کند- مقابله با انتشار ویروس و کاهش اثرات مخرب آن بر معاش شهروندان.

 

تاکنون اغلب دولتها، کسب و کارها و شهروندان بر نجات جان انسانها تمرکز داشته اند. در این راستا، طیفی از واکنشها با سختگیری بالا(مانند قرنطینه) تا اقدامات آسانگیرانه تر مانند محدودیت در تجمعات و ترویج رعایت فاصله فیزیکی در برخی کشورهای اروپایی و شمال آمریکا انجام شده است.

 

کشورها با موضوع مهم دیگری نیز رو به رو شده اند و آن نجات معاش مردم است. بسیاری از کشورها سطح بی سابقه ای از محرک های مالی و پولی را ارائه کرده اند تا اثرات اقتصادی این بحران را کاهش دهند. به
عنوان مثال، ایالات متحده آمریکا اخیراً بسته محرک اقتصادی 2 تریلیون دلاری را معرفی کرده است.

با این وجود، نااطمینانی هایی در ارتباط با گام بعدی در هر دو جبهه وجود دارد. اکثر سیستمهای سلامت ملی، به خصوص در برخی کشورهای نوظهور، برای این مشکل آمادگی کافی ندارند. از این رو کشورها با این
پرسش روبه رو میشوند:

آیا قرنطینه باید ادامه یابد؟ اگر بله تا چه مدت؟ آیا این قرنطینه باید برای همه مناطق و همه گروههای سنی اعمال شود؟ بسیاری از کشورها، اقتصادهای غیررسمی بزرگ و خانوارهای پرجمعیتی دارند و با سطح بالایی از بدهی خانوارها مواجه هستند. آنها چگونه میتوانند موفق شوند؟