در ابتدا مختصری از زندگینامه­ی وی مرور شد و سپس پنج دفتر این شاعر از نظر محتوا (با هدف بررسی سیر تکامل اشعار) مورد مقایسه قرار گرفتند. در پایان، مطابق روال همیشگی محفل، به شعرخوانی آزاد پرداخته شد که حاضران سروده­هایی از خود و شاعران پارسی را قرائت نمودند. در این محفل، دانشجویان، فارغ­التحصیلان و اساتید فنی از جمله مهندس مهدی صفرزاده (معدن 44)، مهندس عبدالواحد رزاقی (راه و ساختمان 44)، دکتر محمود محمدطاهری (عضو هیئت علمی دانشکده برق)، مهندس مهدی یاوری (معدن 67 و عضو هیئت علمی دانشکده معدن)، مهندس رضا یوسفی (عمران 77) و دکتر امیر نجات (عضو هیئت علمی دانشکده مکانیک) حضور داشتند. همچنین مهندس صفرزاده سروده­هایی را به خط خود (از جمله شعر فولکلور مشهدی از ملک­الشّعرای بهار)، تکثیر نموده و در اختیار حضار قرار دادند.

چکیده مطالب

فروغ فرخزاد در هشتم دی­ماه سال 1313 در محله­ای در امیریه­ی تهران از مادری کاشانی­تبار (توران وزیری­تبار) و پدری تفرشی (محمد فرخزاد) متولد شد. در 16 سالگی مجموعه­ی اسیر را به چاپ رساند. در سال 34، 36، 42 و 43 مجموعه­های دیوار، عصیان، تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد را به چاپ رساند. در سال 36 برای گریز از هیاهوی روزمرگی به آلمان، ایتالیا و فرانسه سفر کرد. در نتیجه­ی این سفر با فرهنگ هنری و ادبی اروپا آشنا و زمینه­ای برای دگرگونی فکری در او فراهم شد. در سال 37 آشنایی با ابراهیم گلستان تغییر فضای اجتماعی و تحول فکری و ادبی را در فروغ رقم زد. در نتیجه­ی این آشنایی، توجه فروغ به سینما جلب شد. پس از آن، سفری به انگلستان جهت آشنایی با امور سینمایی داشت. در یک فیلم کوتاه با سهراب سپهری همکاری کرد و فیلم "خانه سیاه است" با کارگردانی فروغ ساخته شد. خورشید زندگانی فروغ در بعدازظهر یک روز زمستانی (24بهمن1345) در ساعت 16:30در جاده­ی دروس_ قلهک تهران غروب کرد.

نخستین مجموعه­ی شعر فروغ "اسیر" نام دارد. اشعار فروغ در این دفتر بیانگر مفاهیم فردی، دردمندی­ها و آرزوهای زنی عاشق است که از نیازها، خواسته­ها و رنج حضور در دنیای محدود خود حکایت می­کند. این دفتر آغاز مکتب مشخص فروغ است که تا کمال هنرِ وی فاصله­ی زیادی دارد. "دیوار" دفتر دوم فروغ، تصویری از تجربه­های خصوصی زنی است که در خلوت خویش، ساده و صمیمی، با مخاطبی که در شرایط زندگی و تجربه­های عشقی او شریک بوده، حرف و درد­دل­هایش را بیان می­کند.

فروغِ دفتر "عصیان"، اندکی از خود فاصله می­گیرد و متوجه مسأله­ی مهم­تری یعنی "وجود" می­شود. در این دفتر او همه­چیز را به محک تجربه می­زند، به­دنبال رهایی از دیوارهای اطراف خود و با عنایت به اندیشه­ی خیامی با جسارت بیش­تری، برخی از مفاهیم و اعتقادات دینی را زیر سؤال می­برد. اشعار پایانی مجموعه­ی عصیان خبر از پیدایی اندیشه و نگاه تازه­ی فروغ می­دهد.

"تولدی­دیگر" آغازگر مرحله­ی دوم حیات شاعر است. فروغ در این مجموعه علاوه بر عشق، به مضامین اجتماعی و انتقادی نیز می­پردازد و عاشقانه­سرایی او در این دفتر غالباً با رنگی از اندیشه و آمیزه­ای از دردهای انسانی و اجتماعی همراه است. در حقیقت او از اسارت از قفس تن و غریزه گریخته و در آن سوی دیوار، در چمنزار بزرگ است. فروغ در این اشعار مدعی تولد یک زن تازه است. اما همین زن تازه، همیشه در محدوده­ی حس یک زن زندگی کرده و همین لطف اوست. او می­کوشد آنچه را که هست کنار بزند تا به­آنچه شکوه زیستن است، دست یابد.

مجموعه­ی "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" شعر آگاهی و نگاه و سکوت است و لحظه­ی شهود شاعر. شعر زمان است و درک دو چهره­ی متضاد و پنهان زمان و درک این همانی آنها ... . زمان با چهره­ی مهر خود طرح­افکن تولد و بهار است و با چهره­ی قهر خویش، فراهم­آورنده ی مرگ و زمستان. شعر فروغ در این مجموعه به ظاهر هم­چنان شخصی، درون­گرا و رمانتیک است. این دفتر نمایان­گر سیمای زن در زمان شاعر، روابط خانوادگی حاکم بر جامعه­ی آن دوره، چگونگی ارتباط بین دو نسل قدیم و جدید، دردها و آرزوهای مردم و دیگر مفاهیم اجتماعی و انسانی آن روزگار است.